Gölgeme Naat

Ey siyah suret, ey vuslatın sessiz yankısı,
Ey güneşimle doğan, gecemle kaybolan yar,
Adını gökyüzüne yazmasam da bilirim,
Sen benim içimdeki aydınlığın karanlık izisin.
Ey gölgem, ey tenimden koparamadığım nur,
Hangi adımı atsaydım, sen ardımda kalmazdın?
Hangi yolda yürüseydim, sen bensiz olmazdın?
Biliyorsun, ben var oldukça sen de vardın,

Sen ki, aşkı nurun düştüğü yerde benle var olan,
Sen ki, ışık vurdukça boy veren,
Beni benle tamamlayan, beni benle eksilten,
Ey gölgem, seni Rabbimin bir lütfu bilirim.
Bir nefes kadar yakın, bir hayal kadar uzak,
Kimi zaman önümde ışık, kimi zaman ardımda zifir karanlık ,
Bense seni asla terk etmeyen bir sadakatle, aşkı divane…
Gölgesine sığınan, gölgesinde kaybolan bir deli aşık.

Ey gölgem, sen de benimle eğildin secdeye,
Sende benimle gözyaşı döktün seherde,
Sende benimle yürüdün aşk denen o yolda,
Ey gölgem, sen benim sadakat şahidimsin.
Ve bilirimki, bir gün toprağa düştüğümde,
Herkes gibi sen de orada olmayacaksın artık,
Gölge yok olurda , aşkı divanesini unutur mu hiç?
Ben seni değil, ama sen beni unutsan da,
O gün, beni Rabbime emanet et…
Gizemce Gizemli Şiirler