Küskün bir Mavi Güldü o
Saklardı gözlerinde derin bir hüznü
Gizemli ve bir gece mavisinde gizliydi kalbinin rengi
Yaşatmak istediği solgun umutlarında saklıydı çaresizliği
Küskün kalbinde saklardı kıyamadığı bir mum alevini

Umutsuz bir sevdanın ve gerçekliğine inandığı bir yalanın
Gölgesinde arardı aymayan güneşini

Her karanlığa yeni bir ışık yakardı umutla
başı dik birazda kalbine mahcup yaşardı yılmadan

Hiç gelmeyecek olana inandı, bekledi durdu onu yıllarca
Kırgınlık içinde, küskün ve sessiz öylece

Bahçıvan ruhuna olunmaz yaralar açarken
Dallarını bırakırdı onun avuçlarına, korkusuzca aşkla umutla
sonra
Boş bir hayalin gözyaşları süzülür
Toprağa karışır düşerdi avuçlarına
Özlem dolu kırılgan bir sevda hüznü kalırdı ondan geriye.

Küskün bir mavi güldü o
her yaprağı sevdasını anlatırdı başı dik ve mağrur..
Bazende kendi kalbine mahcup yaşardı.

Küskünlüğün özünde, sevgi saklıdır demiş atalar
Bahçivanın duyguları yalanlara gebe iken
Küskün mavi bir güldü o,
Derin bir hissin anlaşılmayan
Ve hiç duyulmayan çaresiz sesiydi ..

Bahçesinde gül açtıran inandığı elin
Mevsimine heba ederdi kendi mevsimini hiç düşünmeden..
Şimdi her hatıra bir şahitken, anlam yüklediği duygulara
Her hatıra her anı bir yanılgıymış meğer

Bahçivan o Eliyle ektiği sevda tohumunu
Nefesim diye büyütürken
Bahçesinde kokladığı tek gül sen değilsen
Makasıyla biçip kopardağı her kayıp
onun yüreğinde alaycı bir anlam taşır..

Ve bir gün geriye
Bahçıvanın gül tutmamış ellerinde
Kırdığı dalların solgun yaprakları kalır.
Mavi bir gülün ahı arşa ulaşır..

Küskün bir mavi güldü o
Sevgiyi bilmeyen bir yürekte
Aşkın ve sabrın anlamını bilen mavi bir gül...
Kendi mevsimini yalanlara heba eden
Küskün bir mavi gül.

Gizemce Gizemli Şiirler