Erenler, konuşmak benim neyime
Konuşsam ruhumda izi kalıyor
Gönüldür konuşan bensiz lehime
Mabudum; kıblemde
doğar üstüme.
Sohbeti hoş tutan
gönüldür dede
Muhabbet
aşkını tuza banıyor
Sakinin; dolduran bardağı, kimde?
Meyinden yağarken fasılsız derde.
Dert ile pişiyor, hamur ateş de
Narıyla bir tane! Seni tanıyor
Hastalık doktorun geldiği yerde
Aşkının ateşi, hekimin künde.
Hayattan perdeler: günah değince
Sevgisiz
gönüller sevap arıyor
Ekmeğin kırığı; eğilmeyince
Yerlerde duruyor benlik değince.