Zamanın birinde, bir yavuz hırsız!
Çalarmış, çırparmış hem de sınırsız!
Soymadık hiçbir ev, bark bırakmamış
Bulduğu her şeyi tüm araklamış!
Şehir bîzar kalmış yavuz hırsızdan,
"Bir kurtulsak demiş şu uğursuzdan!"

Fâni bu, hırsızda yaş ilerlemiş;
Yataklara düşmüş, hayli terlemiş…
Başına tüm hane halkı üşüşmüş;
Yaptığı şerlikler aklına düşmüş…
Artık çaresi yok, kapıda ecel!
Oğluna seslenir; “Yakınıma gel!
Tüm şehir arkamdan lânet edecek,
Biliyorum çok zoruna gidecek…
Çaldım çırptım da tüm halkı bezdirdim,
Bunca yıl boynunu eğik gezdirdim.
Hiç olmazsa bari beni, sen affet!
Yoksa benim sonum tam bir felâket!”
Oğlan babasına hayli telaşlı:
“Hiç merak etme” der, gözleri yaşlı.
“Ben senin arkandan asla sövdürtmem,
Rahmet okuturum, kötü dedirtmem!”
Baba verir artık son nefesini!
Oğlan alır çalmaktan tüm hevesini!
Talan eder şehrin hanelerini!
Boşaltır hem de kâşanelerini...

Sığmaz olur velet, ele avuca
Bitirir şehri bir, uçtan bir uca!
Halk perişan naçar, silkeler yaka!
Oğlanda tarifi güç bir fiyaka...
Her yerde söylenir; "Bu oğlan afat!
Babasına vermek gerek mükâfat."
Yediği, içtiği, elbet haramdı…
Oğluna bakınca iyi adamdı!

Antalya-2002/02
Halil Şakir Taşçıoğlu

"BİZİM ELLER" Kitabımdan alınmıştır...
YARIN; BEHLÜL DANA İLE HARUN ÜR REŞİT KISSASINI
yayımlayıp bir süre yeni şiirlerime devam edeceğim...