… Ailenin devleti yuva, milletin devleti vatandır…HŞT

Zamanın birinde bir fakir adam!
Yapar kendisine iki göz bir dam…
Samanla, çamurla kerpiçler keser;
Meydana getirir, kendince eser!
Ahrette iman der, dünyada mekân!
Ne yapsın fakirde yok başka imkân!
“Var benim evim de olsun çamurdan,
Yaratan korusun sağnak yağmurdan.”
“Başımı sokacak, bir yuvam olsun!
Çoluğum, çocuğum az huzur bulsun…

Kışlar çok sert geçer, baharlar sulu!
Oyulur duvarlar, yağdıkça dolu!
Derken geçer yıllar, bina yaşlanır!
Duvar çatladıkça bey telâşlanır…
Çatlayan yerleri çamurla yamar!
Ayrılır tüm duvar hep damar, damar!
Fakir hanesinde bir ömür geçer,
Lâkin evi bir gün gürpedek göçer!
Adam öfkelenir, duvara kızar!
Ne vardı göçecek be gafil duvar?
Yapılır mı bu Allah’ın seversen?
Hiç olmazsa önce, bir haber versen!

Dile gelir duvar, söyler adama;
“Haber verecektim be adam sana!
Açtıkça ağzıma, çamur tıkadın!
Çaresiz, Kalmadı benim takatım...
Sen ki, tedbirini alsaydın çoktan!
Yıkılır mıydım ben, böyle hiç yoktan…”

Antalya-2003/03
Halil Şakir Taşçıoğlu

*Hikayelerim kitabımın son bölümü
“MANZUM KISSALAR” dan alınmıştır…