Dost mektuplarını okumayalı
Her şey değişti... yitirdiğimden umutlarımı
Duygularım ve düşüncelerim
Alıp gidiyor başını
Yine bir akşamüzeri hasret şarkılarında
Sonbahar yazıyorum, onmaz bir yara gibi mevsimler
Gecelerin koynunda bir başıma kalıyorum

Avunurdum belki gözlerin olsaydı
Yırtabilirdim karanlığın perdelerini
Gözlerinde nurlanırdı sabahlarım
Uyurdum huzurla, rüyalara dalardım
Uzandığım zaman tutabilseydim ellerini
Acıyan şu yüreğime sererdim
Avunurdum belki
Avunurdum şarkılarla

Şimdi gözlerimden ıslak bulutlar dökülüyor
Bir acı şarkı söylüyor yalnızlığımı
Büyüdükçe büyüyor yağmurlarım
İşte yine hasret yüklü plaklar dönüyor
Yürek odalarımda
Simsiyah gecenin damarlarından akarken sancılarım
Mutluluğun köşe başında nöbet tutuyor acılarım

Sen gideli
Ayrılığın resimlerini çiziyorum ufuklara
Hangi köşeye baksam hep sen
Senin için aldım kalemi elime
Ve, tam içindeyim anılar okyanusunun
Durup durup efkarlanıyorum
Hep aynı şarkı, kulaklarımı tırmalayan
Kuşlar yıkanıyor saçaklarımda
Oysa bir başıma bıraktın gittin
Sonbahar kapımızda dansederken

Sensiz kollarına atıldım gurbetin acımasızca
Bir eylül ikindisinde
Düşmemişti henüz güz yağmurları
Bir bir sokaklara
Karlar yağmamıştı saçlarıma henüz
Senden kopup gittiğim bir eylül ikindisinde
Seni en çok aradım o akşamlarda
Gözlerim gözlerini sorarken... dudaklarımda acı tebessüm
Yüreğim bir çıra gibi tutuşur
Hasretinin şarkılarına sığındığım akşamlar

Şimdi
Büyüdükçe büyüyor yakamda
Pişmanlığın elleri
Oysa yüreğimdeki aşk sağnaklarında vurulan
Oysa yüreğimdi çaresizlik kırbaçlarına
Bunca dayanan
Bir hançerle kesmek istedim kederli yıllarımı
Siz bilemezsiniz ; ayrılık yağmurlarına tuttular anılarımı
Geçmişe gömüldü artık her şey
Giden trenler gibi
Sonbahar sokaklarında yürüyorum bilsen
Ve de ellerim cebimde üşüyorum

Günay Koçak

20. 01. 2025