1
Yorum
23
Beğeni
0,0
Puan
355
Okunma
insanın ateşidir aşk
gün gelir öğrenir insan
çalı çırpı toplayıp
bir çırpıda o ateşi yakmayı
öğrenir yaktığı ateşin
bir kıvılcımıyla kendini tutuşturmayı
çok ateş yakmadım ben
amma
çok üşüdüm bu şehrin kuru ayazında
zemheri gecelerde yalnızlıktan sendeleyip
ayrılıklarda defalarca kez yerlere serildim
elimi tutan da olmadı
kendime payanda oldum her seferinde
sevmedim
bir türlü sevemedim
beni yakmayan ateşlerde ısınmayı
belki de bu yüzden beceremedim
kalbim is içindeyken
başka bir yangının peşinden koşmayı
oysa
yanmayı iyi öğrendim
çünkü
yaktığım her ateşi
sadece bir aşkla besledim
Şiirin sahibi
Cevap Yaz