Bir fıtratın izahıdır belki de gün yüzlü umut
Şakıyan göğün muradıdır tutulası ışık
Bir melun gölge idi ki dünde saklı fısıltı
Ve işte haykırışımı duydu yüce Tanrı

Mealim hüzün tayin edilmediğim henüz
Düşkünlüğüm anneme dillere destan sevgim
Sadık olduğum kadar Rabbime
Meylettiğim o arsız iklim
Mizacım yanık tutanağım kalem
Azık bildiğim her hece
Belki de yalnızlık idi evrenin verdiği muhtıra
Ve servetim dolunay yıldız mizacımdan
Soyunamadığım kadar da var hani

Temkinliyim artık yaşarken
Şah damarımdan yakın olanla hemhal anbean
Büyüyen iman gücüm ve sakar yüreğim
Debdebeli bir şah gibi devrildiğim
Devrik cümlelerimdir eşlik eden yalnızlığımdan
Kaçırdığım birkaç süslü cümle
Iraksam günden
Iraksam mutluluktan
İzdivacı kalemin eş tuttuğum kadar şiirin
Revnak özlemine bandığım
Ah, şehit mertebesine ulaşmayı arzuladığım

Bir tur daha attım dün gece
Kabrimin dolaylarında
Açtım kalbimi Rabbime
Anne duaları iken duvağım
Anaç sevgimle s/onsuzluğu kucakladığım

Şanı almış yürümüş bir kere hüznün
Muadili olduğum güzün
Tasviri ve tasfiyesi bitimsiz acımla eşleşen
Kimliğimi kaybettim:
Bak, nasıl da hükümsüz.
Asılsız iken terane
Ardıç kuşu bildiğim içimdeki hazine
Arzım talebim çan eğrisinden
Firar eden gölgem misali
Böğürtlen gözlerinde evrenin
Tek tesellim kalemim.

Kanıksadığım bir kader bu
Dallanıp budaklanan ıssızlığım reva mı?
Başım gözüm üstüne neyse yaşadığım
Yeter ki alıcı kuşlar uçmasın
Hanemde ve haremde
Tekil kimliğim ile tozuttuğum dünyamda
Hammurabi Kanunlarına aşina
Bir hüküm giydim ki ezelden
Faturası da bana kesilen
Her iklim her ceza her sus payı söylem
Sessizliğimle koştuğum Rabbime

Sarnıcım kırık
Sarkacım bozuk
Ruhumsa yorgun belki de atıl bir hüzün
Nasıl ki kundaklandı hayatım
Kor hecelerden doğan şiirlerim
Ve gözüm açık gördüğüm rüyalarım
Yeter ki baş versin umut
Unutulsam bile ufkumda saklı o doruk

Elbet layığıyla varacağım menzile
Bir elimde kalemim
Bir elimde kaderim
Sığınmacı bir duruş ki
Bozmadığım kadar içimi
Bozguna uğradığım hayatın her biçimi
Körüklenen duygularımdan arda kalan bir rabıta
Kelamın yitmediği
Selamın dinmediği
Melun mahzun yaşarken dünyalık kabrimde…