Bugün albümleri aldım elime,
Eski resimlere baktım ağladım...
Hasretle bu sözler geldi dilime;
Dertli yüreğimi yaktım ağladım...

Ayrılık rüzgârı esti, savurdu,
Mazi gözlerimde canlandı durdu,
Fotoğraflar beni alıp götürdü;
Evin köşesine çöktüm ağladım...

Gözlerim dalınca sarardım, soldum,
Çaresiz kalınca perişan oldum.
Albümün içinde kurdele buldum;
Kalbimin üstüne taktım ağladım…

Siyah beyaz pozlar ne de güzelmiş,
Yüzüme bakanlar ne hale gelmiş!
Kimi unutulmuş, kimisi ölmüş,
Yaşımı albüme döktüm ağladım...

Ne insanlar gelmiş, geçmiş buradan,
Böyle kader yazmış bize yaradan,
Göz yaşım sel oldu her hatıradan;
Yüreğimden bir of çektim ağladım...

Maziyi anlatsam kelime yetmez,
Eski günlerimiz aklımdan gitmez,
Onlara hasretim ebedi bitmez;
Oturduğum yerden kalktım ağladım...

Solmuş albümleri duvara astım,
Daldım derinlere, öylece sustum…
Koskoca maziyi bağrıma bastım,
Kahrımdan boynumu büktüm ağladım...

Baktığım yerlere gözlerim daldı,
Hatıra eşyalar yılları çaldı,
Bana resimlerin sesleri kaldı;
Bütün anıları yıktım ağladım...

Küle döndüm artık ben yana yana,
Dağlar, taşlar bile dayanmaz buna,
Virane odalar dar geldi bana;
Kapıdan dışarı çıktım ağladım...

Rizeli Halk Şairi Adem İmdat KESİCİ (ÂŞIK HOCA ADEMÎ)