Yüreğime koydum o kimsesiz sevdamı
Yarasını sardım çığlığının kanayan yerinde
Ne oldu da dar geldi bu şehir ikimize
Çaktı kıvılcımlar yangınları bıraktı yüreklerimize
Arka sokaklarda yüzsüz bir fahişe gibi sakladı kendini
Ateşler içinde yanarken bile okadar yakındık birbirimize

Dinlediğiimiz şarkılar ne kadar ayrı olsa da
Bir noktada buluşup,seviyorduk bir birimiz
Uçup gitti dediğim ayrı geçen zamanlar
Geceye düşen yıldız gibi yaramızı kanattı
İçin için kanayan yaramızı saramadan
Düşlerimize umut yükledikçe sınırları aştık
Cami avlusuna bırakılan bir bebek gibi
Çaresiz kaldık, ağladık

Biliyorsun değil mi hiç bir mevsim bize yaz olmadı
Bir gece aniden eylülün hazanı tenimize düştü
Yine birbirimizi sarıp sarmalayan biz olduk
Karmaşık ömür vadisinde iki mevsimi yaşadık
Senin yanında olmak gururumu incitmiyordu Sevdaydı belki bunun adı.
Ya bilmezlerin dediği heves
Ya da bilgelerin dediği abdallık
Kim ne derse desin, biz şahidiz

Bu sevda için kanamadımı yaralarımız
Her sabah,Aşk için doğmadımı güneş üstümüze
Ürkek, ceylan bakışlım
Bak bu sonbaharda da,
Aşkın yağlı ipini boğazımıza geçirdik
Bıçaklanmış dal gibi eylülün hazanına düştük
Dağların dorukları çığlığa teslim olmadan
Aç yüreğini mutluluk içimizi şenlendirsin
YEŞİLIRMAK