Ben Çayeli’nde doğdum, babamın yaşındayım,
Yirmi yaşımdan beri dünya telaşındayım,
Şu an hayallerimin daha en başındayım,
Babam öldükten sonra hayat savaşındayım...

Yirmi beş yaşındayken köyümden ilham kaptım,
Dört fakülte bitirdim, bir yüksek lisans yaptım,
Kula boyun eğmedim, bir tek Allah’a taptım,
Ne yalakalık yaptım, ne sağa sola saptım!

Araştırıp yazdığım on dört kitabım vardır,
İnsanlar bu dünyada eserleri kadardır,
Dermansız dertlerimle benim yüreğim dardır,
Dünyadaki son adres, ikâmetgâh mezardır!

Duygulandığım zaman hemen şiir yazarım,
Adaleti severim, haksızlığa kızarım,
Bütün kötülüklere derin mezar kazarım,
Kimseye haset etmem, olmaz benim nazarım!

Bu güne kadar geldim, hiç iltimas görmedim,
Bilerek, isteyerek kul hakkına girmedim,
Hak yoldan çıkanlara asla selam vermedim,
İnanın hak ettiğim muradıma ermedim!

Muhabbeti severim, merhameti unutmam,
Ben gönül adamıyım, hiç kimseye kin tutmam,
Tırnağımla çalışır, haram olanı yutmam,
Yapamadığım şeyle insanları avutmam!

Dilden dile dolaşan meşhur destanlar yazdım,
Duygusal olmasaydım ben şair olamazdım,
Mütevazı biriyim, ne şımardım ne azdım,
Çektiğim acılara gönlümde mezar kazdım!

Çocukken duramazdım, yaramazlık ederdim,
Gönülden seve seve her yerde hizmet verdim,
Şimdi bir çınar gibi kol kanadımı gerdim,
Vuslata ermeyince tükenmez benim derdim!

Makam ve mevki ile gurur kibir etmedim,
Tepeden bakanların meclisine gitmedim,
Yalakalık yaparak itibar tüketmedim,
İstenmediğim yerde diken gibi bitmedim!

Allah’ın hikmetinden ibretle ders alırım,
Nezaketle girdiğim her gönülde kalırım,
Kendime telkin verdim, ben haddimi bilirim,
Darda olan dostlara hemen koşar gelirim!

Ben de yüce Allah’ın günahkâr bir kuluyum,
Yaratandan ötürü sevgi saygı doluyum,
Gönül bahçelerinin koparılan gülüyüm,
Huzurlu dünya için bir sevda bülbülüyüm.

Rizeli Halk Şairi Adem İmdat KESİCİ (ÂŞIK HOCA ADEMÎ)