Beni saran bu soğuk gecede,
Adını anarken dudaklarımda bir çığlık,
Yalan dünya dedim, her an bir yıkık,
Ve sensizliğin içinde, kayboldum bir çocuk.
Bütün sokaklar sensizliğin yankısı,
Gözlerimdeki yağmurlar, adını fısıldar,
Yalan dünya dedim, her köşe bir hüsran,
Bir aşk ki biter, ama izleri kalır.
Beni sevmenin acısı, bu veda gecesi,
Kalbimde bir yara, senin adınla dövülmüş,
Tutkuluydum sana, bu aşkla yanarken,
Bir an olsun bırakmadın, sonra gittin…
O sevda ki, şimdi küllerin rüzgarında,
Bir zamanlar ateşti, şimdi soğuk bir küp,
Yalan dünya dedim, ruhum seninle,
Ve her dokunuşun, her sözcüğün yalan.
Bir adım sana, bin adım sana hasret,
Bir ömür sana, bir an sana düşman…
Yalan dünya dedim, bir isyanın sessiz çığlığı,
Seninle başlamışken, bitti her şey bir anda.
Bir dokunuş, bir bakış, ne kaldı geriye?
Bir ruhu bölen acılar ve sevgisiz geceler,
Yalan dünya dedim, seni her an ararken,
Her köşe başında, yalnızlığımdan kocaman bir yara.
Bütün hayallerim sensiz, bütün umutlarım solmuş,
Bir zamanlar ışıkken, şimdi karanlıkta kaybolmuş,
Yalan dünya dedim, ben seni sevdikçe,
Bu dünyada sana, hiç var olamayan bir yer.
Bir hepsi bir arada kaybolmuş,
Bir ömrü sana yazarken, sen hiç anlamadın,
Yalan dünya dedim, seninle her şey eksik,
Sonsuza dek kaybolan, gözlerindeki yansıma.
Bir çığlık içimde, belki duymazsın,
Bir isim anarken, belki hissetmezsin,
Yalan dünya dedim, ama ben hala seni seviyorum,
Ve her saniye, sana olan hasretimle yanıyorum.
Beni bu dünya unutur, senin adını siler,
Ama ben seni, her karanlıkta hatırlayacağım,
Yalan dünya dedim, belki de haklıydın,
Ama bu yalan, bana hiç yetmeyecek…

Yalan dünya sana baki bana mezar...