Yıllardan bir çeyrek asrın son yılıydı işte
İncir ağaçlarının çiçek açtığı o gün
Kar yağmıyordu ama
Kardelenler açmıştı beton kaldırımlarda
Yani günlerden bizdik
Ama kelebeğin ömrü gibi
Bir günde bizi bitirdik

Keşke akrep yelkovanı kırsaydı
Alarmlar hiç çalmasaydı
Panjurlar kapalı olsaydı
Güneş içeri hiç sızmasaydı
Kapılar kilitlenip anahtarlar paspasın değil
Gökkuşağının altına saklansaydı
Saat sen dakika ben olsaydık
Öylece kalsaydık
Öyle yaşlansaydık

Bugün kalbimi acıttın yine
Oysa yıllar önce söz vermiştim gözlerime
Bir daha asla ağlamayacaksınız diye
Şimdi yağmur gibi damlıyorlar satırlarımın üzerine

Zaten ben bir dünya kurdum düşlerimde
Rengarenk kuşlar kondurdum her yere
Yıldızlar parlıyor gündüzlerinde
Sadece sen ve ben sohbet ediyoruz her gece
Hüzünlerimizi yıkıyoruz mehtabın ışığı ile
Şarkılar söylüyoruz ayaklarımıza vuran dalga sesleri eşliğinde
Gözlerim gözlerinde
Unutuyoruz hayal olduğumuzu bile
Sonra seni orada bırakıp dönüyorum gerçeklere
Elimde kırık bir anahtar
Yeniden gelmek ümidi ile dönüyorum gerçeklere
Yani senin olmadığın yere