Hiç başlamamış bir aşkın,
Ölümsüz sözleri bunlar
Umutsuzluktan gelmiş bir ilhamın
Belkide son satırları,
Batmış bir güneşin son ışıkları,
Yada bitmiş bir hayatin unutulmak üzere olan olan son hatıraları.

Seni ilk gördüğümde,
Yürü gidelim dedim kendi kendime.
Gönlüm yalvardı ne olur biraz kalalım diye.
Günaydın dediğinde,
Sayamadim kaç yanardağı alev aldı icimde.
Sanki Bütün kuşlar göç etti olduğum yere!
Oysa aylardan Ocak , heryer ayaz!
İnsan bile zor ısınıyor sobanın ateşiyle.
İşte o gün kaybettim bendeki beni...
Saçından düşen tek teli sardım serçe parmağıma.
Ağaçlara bağlanan dilekler misali..
Artık adın dilimde zikir,
Seni görmediğim her an,
Zindan bana bu şehir.
Aşkın içimde çaresiz bir zehir,
Bu zehir beni yaşamaktan ettirir!
Her dilek ağacına bismillah deyip seni diledim.
Güvercin dolu avlularda,
Sana haber götürmeleri için ne dualar ettim.
Bir ben bilirim.

Zaten sen beni hiç bilmedin.
Çünkü sana söylemeye hiç cesaret edemedim.
Kıpkırmızı balonlarla yanına geldim
Sen beni hiç farketmedin.
Her gün köşede seni bekledim,
Simitciden simit alıp çekip gittin.
Her seferinde olsun dedim,olsun..

Simdi sadece sen oku diye yazıyorum hislerimi.
Aslında sana yazdığımı da
hiç bilmeyeceksin.
Belki bir radyoda dinliyeceksin,
Vaybee şair neler yazmış diyeceksin.
Bilmem belkide kiskanirsin böyle bir aşkı.
Sonra keşke dersin , keşke!
Sıradaki şarkı başlar,
Ama sen hala bende kalırsın yani sende.

O zaman sıradaki şarkı sana gelsin...

E.K.