Gençlik günlerimin en yakışıklı delikanlısı,
Bir masal kahramanıydı sesin,
Yürekleri titreten o eşsiz nağmeler,
Ruhlara dokunan her şarkıda sen vardın.
Gittin!
Yıldızlar sustu, gece sustu,
Kelimeler sustu arkandan,
Bir yalnızlık türküsü yankılandı boşlukta.

Şarkıların dev adamı,
Söylediğin her melodi bir ömürlük sırdı,
Acıyı tatlıya çeviren o büyülü ses,
Bir kuş gibi uçtu gitti uzaklara.
Gittin!
Ama gidişin suskun değil,
Rüzgâr hala fısıldıyor adını,
Şarkılar seni söylüyor hâlâ.

Romantik çağların en güzel sesi,
Zamansız bir sevdanın iziydin kalbimde,
Bir bahar sabahında çiçekler gibiydin,
Ama kış vakti ansızın vedaya durdun.
Gittin!
Ardında bıraktığın bu derin boşluk,
Bir devrim gibi çalkalanıyor ruhumda,
Hiçbir anı dolduramıyor seni.

İn saçlarıma hüzün yağmurları,
Vakit ayrılık!
Saatler susuyor, gözler titriyor,
Her damla, ayrılığın soğuk nefesi gibi.
Gözyaşları iner birazdan gidişinin,
Sererken akşam vaktinin
Seccadesini ufuklara.

İçimde sıra sıra anılar,
Bir sinema şeridi gibi geçiyor gözlerimin önünden,
Her biri sana dokunan bir hatıra,
Ve ben o sahnelerde kayboluyorum yeniden.

Sonra akşam!
Sessizliğin hüküm sürdüğü o vakit,
Gökyüzü karanlık bir örtü gibi iner üstüme.
O bitmeyen geceler dolar yalnızlığıma,
Her saat, her dakika bir asır gibi,
Her nefeste özlem büyür içimde.

Gittin!
Ama ne rüzgâr unutur seni, ne de şarkılar,
Senin izlerinle dolu bu dünya,
Hâlâ seni haykırıyor.
Ve ben, her hatırlayışta bir kez daha,
Kırık bir kalbin eşiğinde veda ederim sana.

Sen de bir Ferdi Tayfur türküsüyle veda ettin bana.

ahmet nejat