1
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
34
Okunma
ıslak kaldırımlarda
sessiz bir iz var,
sanki biri geçti de
geri dönmek istemedi.
gecenin kalbinde
yürür yalnız deniz,
her dalga bir veda,
her çekiliş bir unutuş.
şemsiyesi altında
saklanır bir düş,
yağmur tanecikleri
göz pınarından süzülür gibi.
yağmurla konuşurken
iner ruhuna kış;
üşür avuç içleri,
üşür adını unuttuğun şehir.
kum sabırsızdır,
ayak izlerini yutar hemen;
“buraya hiç gelmedin,” der,
“hiç sevmedin, hiç gitmedin.”
bir şemsiye kapanır uzakta,
ıslak bir tıklayışla.
son damla da düşer,
ve gece,
seni tamamen siler.
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz