0
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
298
Okunma
bu şehir yine sessiz sedasız
karanlığa gömüldü
ve ben ismini karanlığa yazıyorum
hava soğuk
umudum ayaz
hep aynı intihardır
şakağımıza dayadığımız
bizi bizden koparan
aynı keder
olur olmaz ağlamalar tutuyor
olur olmaz her şeye göz yaşı döküyorum
tanınmaz oldu
cebimde taşıdığım antika resimler
hayatım hüzünlü bir masal
şakalarımdaki aklardan anlıyorum
memleket acılarını
ve de iki büklüm sancılarını
bir kış güneşi ısıtır ellerimi
yüreğim ise kor
yüreğim yangın yeri
peşimi bırakmaz oldu umutsuzluk
kış rüzgarı yakıyor benzimi
geçit vermez oldu
bu şehrin patikaları
bizi ayakta tutan sadece öfkemizdir
kınında saklı öfkemiz
ve sevgimizi bastıran kinimiz...
04 Ocak 2025
5.0
100% (1)
