kendimi unuttum
evet yanlış duymadınız
insan kendini de unutur
okuduğumuz hikayeler
bizi anlatır
hem biliyor musunuz
başkasının diye okuduğumuz
okurken ağladığımız
ağlarken hıçkırıklara boğulduğumuz
bu hikayeler bizim

bilindik avutmalar
ve kırılmak ömrünün orta yerinde
elenip azalmak
kendi kendine derdini anlatmak
kader ve keder karışımı
bile isteye
kendine kazık atmak
kendini hiçe saymak
uyuşuk bir dargınlık
tam da bu
mahşer-mahşer kırgınlık
kendine ince sıratlar kurmak

şimdi sesim bana dönüyor
belki de hikayenin sonu bu
anlamını bilmediğim kelimeler
saplanıyor sırtıma
ilk yarayı hayal dünyam alıyor
umut verdiklerim oralı bile olmuyor
iç sesimi kısıyorum
anlayacaklarını bilsem
göğsümü yırtıp görün derim
ve zaman
dur durak bilmeyen yolculuk
hikayenin sonunu merak etmeyin
herkes gibi işte...

20 Aralık 2025