0
Yorum
3
Beğeni
4,5
Puan
134
Okunma
Ne Güzelsin Ya Resûlullah
Bir seher vakti,
yapayalnız göğe dalmıştım;
sükûtun koynunda dolunay vardı,
nur yüzünü andıran bir hâl ile.
Direksiz gök kubbe şahidimdi,
kandil misali asılıydı ay;
bakışım semada iken
gönlüm Hira’ya düştü birden.
Yapayalnızdın…
Yürekler kırık, yollar kapalı,
müşrikler azgın,
vahşet pusuda insanlığa bilenmiş.
Senden mucize isterlerken,
gök feza karıştı o an;
inanmayan için bir uyarı,
inanan için sırdı ayın yarılması.
Emrinle secdeye vardı sema,
yer titredi ama
sen yine merhameti seçtin:
“Yâ Rabbi” dedin,
“bilmezler…”
O an içim ürperdi,
zaman durdu sanki;
kâinatta
parmak izine rastladım.
Ey rahmetin yürüyen hâli,
ey ahlâkı Kur’ân olan Nebî,
sen ne güzelsin
ya Resûlullah…
5.0
50% (1)
4.0
50% (1)
