Bir şiir yazmak istiyorum BABA
Başından sonuna sana varan
Nereden başlasam bilemiyorum.
sen ki ruhuma yön veren adam

Baba diyemediğim tam dört yıl geldi geçiyor
Ruhumda özlem dolup taştı sana yol oluyor
Yıllar bir birinin peşi sıra gelip geçiyor hızla
Acın hiç azalmadı alıştım sadece acınla yaşamaya
Hayat alışmaya mahkum kılıyor insanı eninde sonunda

Sen gideli ruhum hiç iyileşmedi BABA
Ağlama dediler sustum ama içim hiç susmadı
O küçük ve bir çare kız çocuğuydum ben hala...

Yüreğim ağladı yokluğuna yer gök ağladı yangınımla
Gözlerim bulutlandı gökyüzünde şimşekler çaktı
hava ayaz lapa lapa kar yağardı
Yağmurlar aktı yüreğime fırtınalar koptu içimde
Hıçkırıklarıma engel olamadım BABA

Sen gittin ben yetim kaldım sensizliği dibine kadar tanıdım
Benim yıkılmaz sandığım koca çınarım
Ben sensiz kimsesizim BABA
Seninle gömdüm kendime güvenimi aynı toprağa
Ben o topraklara bağırdım da sen uyanmadın BABA

Senden sonra pek bir asileştim tanımadım kimseyi
Yaktım ne liman kaldı geride ne de gemi
Gidişinle bıraktım (Bana bir şey olmaz) denklemimi

Bizi toparlayacak kalmadı geride senden sonra
Ayrıldık yapboz parçaları gibi
Kayboldu o parçalar bulamadı hala

Elhamdülillah diyemem ne yokluğuna ne acına asla
İsyanda edemem ölüm hepimizin yolunun ucunda
Ne kadar özlem sığdırılabilir insan bir kaç satıra

Özledim BABA seni çok özledim...


Kelebek...