BEN İYİYİM

Duydum ki,
geçmişi düşlerine katık etmiş
ve beni özlemişsin.
Soracak birilerini bulamayınca,
gidip de Nalan’a sormuşsun.
Nasılım,
ne haldeyim,
ne yer,
ne içer,
nasıl yaşarım? diye.

Merak etme!
İnan ki çok iyiyim!..
Üstelik tasavvur edemeyeceğin kadar iyi!
Ayen beyan,
bıraktığın gibi yani.
Demem o ki,
iç güveyinden hallice,
ölüden farksız bir diriyim.

Sen dahil,
elalemin dilinde deli.
Ama kendimce bir veli.
Birazcık içince çakır keyif,
dozunu kaçırınca kederliyim!..

Merak etme!
Başka bir derdim yok!
Kederli dediysem,
Sensizliği kasdediyorum, anla işte,
sadece sensizliği!

İnan ki çok iyiyim!..
Hem de çok iyi!..
Şükürler olsun geçim derdim yok!
Sağlığım da yerinde!
Yaşamak denirse;
bir yanı eksik yaşıyorum işte.

Bu arada belki bilmek istersin;
Elimi ayağımı çektim herşeyden.
Aşktan,
meşkten,
sevişmekten!
Anlayacağın,
sıyrılmaya çalıyorum geçmişten!
Aaah ah.
Bir de becerebilsem!

Bilirim.
Şimdi başka neden vazgeçtin? diye sorarsın.

Mesela;
geleceğe dair hayellerden,
seninle geçirdiğim zamanlardan,
hatıralardan,
anılardan,
anlayacağın herşeyden vazgeçtim!..

Doğrusu,
bunları da yüzüme gözüme bulaştırıyor,
bir türlü sıyrılamıyorum geçmişten.

Merak etme ben iyiyim!..
Karaya oturmuş bir gemi gibi çaresiz olsam da,
ben iyiyim!

Kanatlanıp uçmaya çalışan bir deli düşün!
Tam da uçmaya hazırlanırken,
her iki kanadı birden kırılan
ve tepe taklak yere çakılan bir kartal gibiyim!

Merak etme ben iyiyim!..
Keşfedilmemiş bir yıldız,
Güneşin ulaşamadığı karanlık bir dehliz,
T’sunami sonrası virane bir yurt,
Geride bıraktığım anılar gibiyim.

Yaşıyorum işte.
Yaşıyorum öylesine.
Velhasıl ne ölü,
ne de diriyim!..

Merak etme!
Hayal edemeyeceğin kadar iyiyim.
Hem de çok iyi!..

Efkan ÖTGÜN