söz birliği eder keder ile kısmet,
üstüne üstüne gelir, yıkar dünyayı başına
daha düne kadar sırtında taşıdığın alem,
bir gün enkaz gibi çöker omuzlarına

öyledir…
sırtınla yüklendiğin Ağrı
bir gün üzerine devrilir, canından eder

ne garip candır bu, ölmez, tükenmez
kedi gibi, hep bir fazlasıyla döner

içine attıkların sırra kadem
insandan insana görünmez
aynı derde düşmeden
bazen bir figanın çatısı altında yangın
bazen de yağmur olup süzülür

akıl çağa uysa da,
kalp hep antik kalır,
ilk üflendiği yerin soğuk toprağında,
ruh hep geçmişte bekler
kirlenmiş şeylerin ortasında kurtuluş arar,
çırpınır, boğulur ama inancını yitirmez
yitirirse, nefessiz ve cansız kalır

sema, gözlerine bir yoldur
ufka çekilir gözlerin özlemi
kimseler çıkmamıştır o yola
ve gökten düşer gibi gelmeyecektir beklenen
acımaz baharına kader,
zemheriyi çağırır erkenden
bilmez incitmeden sevmeyi,
ne de sevilmeyi

kırık bir testiyle gider suya
ve sudan hep susuz döner
niyetsiz tutulur orucu,
boynunda muskalaşır günahları

kimin çaktığı önemli değildir ilk kıvılcımı
suç, ateşin ortasında mum gibi dikilip
içine eriyen, aşkla zehirlenendedir.


Sude Nur Haylazca
(Vaha Sahra)