Hüznünü duvarlara yazıyordu
Söylediğim şarkı
Acı kayısı çekirdeği gibiydi umutlarım
Rüzgar penceremde uğuldardı
Korkularıma inat !
Ben se sevinçlerimi içime prangalardım

En dertli türkülerin uğraşıyım şimdi ben
Nağmeler hıçkırır dudaklarımda
Saçları perişan bir geceyi yaşıyorum
Uyku gözlerimde öyle dayanılmaz ki
Yitip gidiyor duygularım ; bir hababam sınıfının
Geçmişteki tahta sıralarında

Boynu bükük gelip - geçmişti bu yıl baharlar
Buruk tadını duydukça yalnızlığımın
Gecelere sergiliyorum hatıralarımı dize dize
Ezgi ezgi çınladıkça kulaklarımda
Hüzün şarkılarım
Düşünüyorum da yaşamak neydi bilemedim
....Ve unutmaya başlıyorum en güzel zamanlarımı
Düşlerimi, masalsı akşamlarımı

Sabahın ekmek kokan uyanışını özlüyorum
Benim, geceyarılarına çakılı göz bebeklerim
Anlayamadığım gölgeler sarıyor dört bir yanımı
Bulutlara asıyorlar beni
Saçlarımdan tutup, tutupta acımasız merhametsizler
Bilemiyorum
Düşlerimin hangi derinliğinde
Beynimi kemiren anılara koşuyorum rüyalarımda
Durdurmaya çalışıyor zamanı
Saçlarımda dolaşan mavi bir kelebek
Sonra durup bir hüzzam şarkı oluyor
Maziden seslenen hatıralarım

Mucize bekliyorum belki değişir diye hayat
Çorak şarkıların dizlerinde uyumuş yüreğim
Hüzün bende, hazan bendeydi inanmadınız
Kırdınız kalemimi !!!
Cahit Sıtkı’dan bir şiir uzanıyor dudaklarıma
Şimdi gecenin 0: 03 üne vuruyor tik taklar
Çatlak duvarlar arasında kanıyor yalnızlığım

Çisil çisil yağmurlara kapılıyor gözlerim
Karanlıklar ağıt yakıyor damarlarımda
Tüm sokaklarını dolaşırken tenimin, döne dolaşa
Kayboldu mavi düşlerim karanlıklarda
Artık ben
Yenilmiş tüm acılara çaresiz
Gecelerin avuçlarında yavaş yavaş
Solan bir gül gibiyim

Günay Koçak

26. 12. 2024