Gece yarıları
Gözlerim bir şiir yorgunu
Penceremde sonbahar
Ağladığın şarkılarda içiyorum şimdi
Çay kokulu akşamlarda sen
Yine mektuplarına döşendim
Zarf hüzün içinde
Kağıtlar ağlamaklı
Yatılı okulda okuyan öksüz ben
Her gece anılara daldıkça
Ağlıyorum

Terkedilmiş gecelerde saklıyım
Kan kusuyor özlemin yalnızlığıma
En güzel masalsı akşamlarda yaşamıştım
Şimdi
Şarkılar zehir gibi acı
Bir yaprak gibi döküldü
En güzel zamanlarım avuçlarımdan
Artık umutlarımı
Kurşuna diziyorum tren raylarında
Ben yenilmişim kadere
Ben bitik, ben yıkılan, umudu sönen
Şimdi ıssız sokaklarda
Sokak lambalarının hüznünü yaşıyorum

Gece yarıları
Kapkara dallarda
Tüm kuşlar suskun
Ay güneş’e küskün
İçli dışlı bulutlarla
Anlatılmayan şeyler var hatıramda
Denizler dağlar kadar her gece büyür

Islak bir tebessüm gibisin yüzümde
Neden ağlayamam ki istediğim zaman
Düşün ki çağrılara zamanım kalmadı
Dolu dizgin koşar atlılar şafağa
Ben hep seni yaşarım geceyarıları
Özgürlüğümü

Günay Koçak

22. 12. 2024