0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
141
Okunma
Saman yığınının içinde kaybolmuş
Bir iğne deliği gibi bakıyordu gözleri
Buğday biçmekten;
Toprağı andırmaya başlamış elleri
Yaşıyor ve biliyor çok uzun sürmeyecek
Küçük, kurak bir kuyudan
Okyanusa atılmış bir balığa dönüktü çehresi
Öylesine şaşkın
Öylesine bilmiyordu âbîyi
Ne semada salınıyor büsbütün
Ne de ayakları yellerde sürünüyor
Papatya yaprağında esen,
Dingin bir rüzigar kızartmış burnunu
Tek derdi,
Haftalık gelen o bakkal amcasının
Ona bir tane şeker ikram etmesiydi
O gelene kadar çamurdan yapardı şekerleri
Ondandır üstünün başının lekesi
Yaşıyor ve yaşamaya devam edecek
Okyanuslara karışacak
Rüzgâra ters gitmeyi ögrenecek
Ve bir gün elbet semada salınacak
Ve yaşıyor
Ve de biliyor
Çok uzun sürmeyecek...
5.0
100% (1)
