Bana gül bahçesini soruyor nefsim
Gülün güzelliğini anlat diyor bana
Ona sözün bittiği yer diyorum
Sözle neyi anlatayım sana
Susuyorum
Gül bahçesi konuşuyor bazen,
Lakin söz yok
Boğaz kuruluğu
Daima beklenen
Arzulanan lezzet
Değil yorum yapmak
Kimliğimi kaybediyorum
Öyle bir toklukki
Her yemeği yemiş
Her söze doymuşsun
Başına toprak atmışsın dünyanın
Söz sahibi sen değilsin
Herşey sahibinde,
bulduğumu yiyorum
O dilden konuşamıyorum.
Ne yapsamki gitmese
Dünyayı yakasım
Bütün anıları gömesim geliyor
Bu anı bozmaması için.
Her an eksilen
Yoksul dünyadan
Sürekli eksilmeden
İçten durmadan akan
Coşkun bir pınar
Öyle bir anki
Bütün anlara bedel
Öyle bir hapiski
Yanında özgürlük
tuzak kalır.
Hıncımdan özgürlüğünde üstüne toprak attım
Hapis istiyorum
Kalbimin medreseyi yusufiyesine
Kaydımı talep ediyorum.