Nefesin camda buğu bıraktığı bir mevsimde
Gecenin saat bilmem kaçında
Kalmanın ne kadar gerçek
Gitmenin ne kadar yalan olduğunu anlattım martılara

Bir kez vurulunca insan
Bî-kes olurmuş o gece anladım
Gecenin saat bilmem kaçında
Şarkı söyledim güneşe, aya ,yıldızlara
Ve gökte uçan martılara

Biliyorum taşın sert olduğunu,
Suyun insanı boğduğunu.
İnsan ne zaman yanar,
O gece anladım
Gecenin saat bilmem kaçında
Avuçlarımı açıyorum ilaha ve toprağa
Bin bir avucumla seviyorum martıları

Kirpiklerimle saydım yaprakların düşüşünü
İnsan gece niçin uyumaz o zaman anladım
Nakış nakış işledi bakışlarım kara toprağa
Seni almaya yetmedi figanlarım
Bin bir fidan dikip martıları kanatlandırırım

Sesinden kıyıya vuran hayalleri topladım
İnsanın duvarla hasbihalini o gece anladım
Sesinden
Bin bir kez öptüm martıları senin sesinden

O gece tüm taksilerden, arabalardan nefret ettim
Ama küs değilim uzak yollara
Tutamıyorum ellerinden
Ve sevmiyorum artık parmaklarımı
İnsan toprağa kim için uzanır o zaman anladım

Bin bir selamla salıyorum martıları yanına
Gitmek ne kadar gerçek
Kalmak ne kadar yalan o gece anladım.