Bir elin çizgili yerlerini doldurmayacak kadar insandık o akşam;
Kiminin cebinde parası yok,
Kiminin yok midesinde ekmek kırıntısı.
Kimi dert edinmiş kendine bir yavruyu,
Kimi evdeki karısından yorulmuş .
Oysa ne Dante kadar ortasındaydık ömrün,
Ne de sultan Süleyman kadar başında

Hepimiz puslu içkilerin başında
Çilingir sofrası dövüyorduk
Kiminin çocuğu olmuyor,
Kimi olanından şikayetçi

Bir şelalenin sesi kadar pürüzsüz,
Bir fabrikanın sesi kadar gürültülü
Kimi vuslat bekliyor
Kimi bir çare ayrılığa

Cebrail’in inişi kadar sessiz
Toprağın bekleyişi kadar sıradan
Kimi olmak ya da olmamakta
Kimi ölmek ya da ölmemekte

Var mısın ki yok olasın?
Yok musun ki var olasın ?
Kimi koşturur nedensizce,
Kimi amacına emekler .

Bir leylek göçü kadar umutlu
Bir kurşunla göz göze gelmişçesine çekingen
Kimi defnolmaya gelmiş
Kimi içinse lafügüzaf hayat

Bir elin çizgili yerlerini doldurmayacak kadar insandık o aksam;
Kimimiz yaşadık,
Kimimiz ölmedik
Oysa ne Dante kadar ortasındaydık ömrün,
Ne de Sultan Süleyman kadar başında.