Hayata karşı çırpınışları olan
Bu adamın son haykırışlarıydı
Belki de bu son gülüş

Ama hayatım,bu ben kördüğüm
Görmek istemiyor ben ve körlüğüm
Aşk kör derin bir çukur hepsi bir sır

Senfoninin eşliğinde müzikle haykıran
İnsanı herkes sanatçı sanıyor
O ise tınılardaki intiharlarını anlatıyor

Dünya çıraları toplayanlar için bir cehennem
Ama yakanlar için değil,yakan daima kaçar
İçinde sadece küçük çıracık hisler yanar

Paranı al ve benimle biraz ilgilen
İsteğim şehvetin içinde bir varlık sorgusu
Hatırlanmak istiyormuş gibi görüneyim

Bir köy yakılsın ve şuçu bana atılsın
Sebebi ve ahvalimiz bize sorulmasın
Ahir hesapta yanımıza kar kalsın

Körlük,üstüme kurulu bir dünya
Gözümün önünde ne kadar is,
Karabulut varsa atmaya uğraşıyorum
Malesef bitmiyor umutsuzluk ve çaba arbedesi

Deli delili ile övünmez sopası ile avunur
Yoksa herkes delidir yeter ki delili olsun
Deliyi tamahkâr yapan deliliğiyle konuşabilmesidir
Farkı,delilini göstermez,deliliğinde gizlidir

hЯ.