3
Yorum
28
Beğeni
0,0
Puan
1308
Okunma
yaşamak budur dediğinde sen
yaşamak, önce kabuğundan yara aldı.
sokulup yaşlı bir şiirin kalbine
birkaç sözün içinden geçip
oraya herkesten önce dokundum
kapanmış küçük zedelenmeler
durdurup zamanı, son dedim. kendime söz
eski binalar buhur kokusu
bahçelerde bağ bozumu hüznü
kuyularda yüzyıllık yalnızlık
usul bir devri daim
annesiz evlere benzeyen akşamüstü
çıt yok
zamanın zembereği iliklerine kadar buz
gölgeler ölü söz bitik
boğuk bir tenha
caydığımız bütün sözler hep birileri uzak
sahi kimdi gözlerinde deniz gördüğüm rüya
anladım
bir esmer ölüdür akşam evlerin girişinde
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz