İzmir gibiydi saçları
Uzanırdı sanki kordona saç uçları
Güneşi toplamıştı bakışları
Kızınca göz
bebekleri şimşek çakardı
Bir fiyakası vardı sanki karşıyakalı
Atarlandı mı ateşe verirdi adeta ortalığı
Bir off çekerdi derinden, oynardı dağlar yerinden
Uçururdu sanki tüm martıları yüreğinden
Otururduk kordonda yaz akşamları
Devirirdik bir yetmişliği yanında tavşan kanı çayı
Şarkılarımız çınlardı kordon boyunda
Ulaşırdı sesimiz karşıyakaya kıyılarına
Tutardı ince rakı bardağını
Elleri narin, sanki
güldalı parmak uçları
Ama hep bir
hüzün kirpiğinde takılı
Sorsan söylemez, bulanıklaşırdı bakışları
MıSRa