Münazara ettiğimse kuru sessizlik bozguna uğratan
Yalnızlığın tembihi:
Bazense ölüm kokan
Bir varsayım bir hicran
Etekleri dökümlü bilinmezin tek bilindik hecesi:
Elbet aşk idi kanayan
Aşk idi kanatan.

Mübalağa etmeden sevdiğim
Gönlün rüzgârı
Payidar kalacağını
Bildiğim kadar hüzün ve hüsran

Atıl imiş meğer çocuk yüreğim
Bir batında açmayı ben dilemedim:
Hem güneş hem ay:
Renklerin ışıdığı gönül kubbem
Sözcüklerin ecel teri döktüğü
Ve işte imgelerden örülü
Bir deniz ya da bir dehliz
Kıyametin de öncesi
Ne zamanki kalem ve şiir terk etse beni…

Terki diyar çocukluğum
Tebessümlerin ehli içimde saklı umudum
Tahakkuk eden bir vergi gibi
Kalemin solgun çehresi
Ve işte gözümü bürüyen şiirin tesellisi
Bir tecelli mahiyetinde
Yazmaya durduğum aslında yaşamın
Hem şifresi
Hem reçetesi
Bazen tanımsız
Bazen sır küpü
Hayra alamet iken göğün gözünü
Kırptığı
Yağan yağmur öncesi
Bulutların kıyama durduğu

Töhmet altında kalmadan yaşamak ve de
Ödediğim bedellerin faizi
Ön sözü olmayan şiirlerin ederi
Susuz bir yaz
Ah, keşke sızmasaydı yalnızlığım
Keşke el pençe divan durmasaydım
Hüzne delalet bir mısra iken yüreğime doğan
Ve mucizelerin fısıltısı
Kaçkın aklım kaçkın imgeler
Alabildiğine şaşkın yaşadığım ömür
Son durak son hece son şiir
Ve ruhumu kanatan o vaveyla
G/örgüsüz hüzün taneleri
Serpiştirdiğim yere göğe ve umuda

Sadece huzur
Sadece umut
Sadece şerh düşülesi hayat
Propagandasını yaptığım içi şiir dolu o taslak
Temas etmeden sevdiğim
Elbet gelecektir de hikâyenin gerisi
Yeter ki vakit tanısın endamlı kâinat

Bir nur bir nar bir de oluru
Sınandığıma delalet
Yağan sağanak
Hazan ve şiir ise sığınağım
Kem gözlerden alabildiğine uzak:
Rabbim sakın bırakma elimi…