2
Yorum
7
Beğeni
4,8
Puan
198
Okunma
Kederlilerin yağmur gibi ağladığı bir geceydi
Uyku girmiyordu gözlere
öldürülen ümitlerin yası vardı
ve hüzün, ay gibi parıldıyordu o gece
Sözleri kurşun misali dizerken yiğitler
Hakikatin kulağına umutlar fısıldanırdı
Bir yanılgının bile uzandığı
hakikat köprüleri vardı
Fakat yağmur yağdıkça
kalplerdeki kasvetli bulutlar dağılıyordu
yasın sebebi meydanda,
sır perdesi aralanıyordu
Gökten gelen her damla
bir fısıltıydı sanki
Pişmanlık ve ümit, yeryüzünde buluşuyordu,
Tereddüt hayatı yoğuruyordu, acıyla
Sinesinde hüznü uyutan o gecede
Yıldızlar bile sönüp sustu bir süre,
Ama yine de umut vardı, doğacaktı
güneş yeniden, kendi karanlığından ve hüznünden
Zeynep Zuhal Kılınç
Kasım 2024
5.0
75% (3)
4.0
25% (1)
Cevap Yaz
