hayat rüya, ölüm gerçek
pembe tüle vuran yağmur 



sabahtan akşama 
kılıç ateşin narında çekilir ufuğa




aynada kırgın gülümsemem
saf çokça 


üçüncü gözü açık tut




ormanda kaybolma yeşille işaretledim




kötülük bana uzak

Mart kargaları ötücü
daldan dala 


attığım taş değil
ki; dönsün



yüreğimi kapıp kaçtığığımı ateşe tut
bir başınalık nişanesi
ağlarsam anam ağlar


gülümse
sırdan geçtiğinde yansıman



kirlerden arınma
bol yağlı yangın



uzattığım elimde kur zamanı 
avuç açıp
kaç asır 
kırklandı nefsim





Ilhlamurlar ne zaman çiçeklenir 
açılmamış bohça şiir



yılanın kavgası zehriyle 
yanar tutuşur




panzerihi işaret ettiğimde
tut
ellerim ellerine bağış 





ölüyü dirilt
yeşili yakınlaştır



doğmak ölüme düş 
göğsünde dalım
çiçeklendir


zuldür
çocuklara, tanışsa bombalar




yüzüm göğüne kanat çırpış
aç kollarını kavuş



toprağa sürgün karanfiller
kanamalı ufuk

gül incindiğinde
dikeni bul, sarmala
iyileşir!


"İçimi açtım sana, içini açmak için.
Birhan Keskin"

gel


Sude Nur Haylazca

(Vaha Sahra)