Bir ömrü kaç defa yaşar insan, kaç defa bilir kaç defa coşar duygular kaç defa öfkesi artar. Saymakla bitiremedim kaç defalari. İçimde koca bir yıkıntıymış meğer kimsenin kaldıramayacağı. Kaç defa batar insan ve kaç defa ayağa kalkmaya mecbur eder insanı. Şu hayatta her şeyin bir düzeni vardır yeşermeye, doğmaya yüz tutmuş canlıların bile.
Güneş doğar ve batar yolu belli izi belli çiçekler doğar ve solar yolu belli izi belli. Peki ya biz yol belli mi bunu hiçbir zaman bilemedim. Yol yok, geçit yok, rehber yok, kendimizi karanlık bir yolun eşiğine terketmişiz. Herşey kördüğümden ibaretmiş tıpkı duyguların aşılmaz dağlarına arkasındaki patika yollar gibi. Kaç defa gittim geldim bilmiyorum her seferinde bir kez daha çöktüm. Yollar daha kasvetli ve daha ulaşılmaz oldu benim için her zerremi kirli asfaltlarin peşinde bıraktım bir iz gibi insana ait olmayan bir iz gibi. İzler insanın peşini birakmazmiş ta ki gerçek yola vardığını bilerek...