Hani demiştim ya size insanların görünmeyen yüzleri vardır. Tıpkı kelimelerin insanlardaki ettiği tesire karşı. kiminin gönlünde bir sırmış o kimin de dilinde bir kelime bunu anladım. Ne zamana kadar sürecekti ki bu neyi paylaşamadık biz. Durun ben size söyleyeyim. İnsanı insan yapan şeyin sadece kendisi olduğunu. Dışa baktılar içi görmediler. insanı sadece şekilden ibaret olduğunu sandınız asıl manaya ulaşamadınız. Aklın ve kalbin yolculuğunda kayboldunuz. Bundan dolayı insanlar güvensizler dayanacakları bir söz öbekleri bile yok artık. Hep yanlışın peşinden koştular doğruyu unuttular. Şekil dediler kendilerini unuttular. Güzellik dediler ama kalbin iyiliğini unuttular. Tıpkı kendilerini unuttukları gibi. Ne zaman böyle olduk biz. Suret dediler sireti yok saydılar varlık dediler yokluğun üstüne çizgi çektiler ben dediler ama bizi sildiler. İnsanı insan yapan şeylerin önüne prangalar koydular.