Yağmur sonrası toprak kokusu var ya
Şiir yazdırır insana
Bende severdim yazmayı aslında yanımda sen olunca
Şiir yazmak için sebep lazım insana
Şimdilerde şiir yürekli bir sebep var hayatımda
Gökkuşağının sekizinci rengi,
Gökyüzümün yıldız mavisi,
Kalemimin toprak kokulu şairi
sensin kalemimdeki ilhamın sahibi

Gökkuşağının sekizinci rengini görmüştüm gözlerinde
Anlatılamayan bilinmeyen ifade edilemeyen...

Sokağın tavanını gömmüştüm kalbime
Hüzünlerim üzüntülerim göz yaşlarım saklıydın içinde
bir de sen vardın farklı bir bilinmezlikte
Gökyüzü sendin gecelerimde yıldız ekerdin yüreğime
iyi olan her şeydin sen bende
Hele birde o sesin kulağıma değdiğinde...

Şiir yürekli adam sesi nefesi şiir kokan
Sen uzaksın bana en yakın
Sen bilinmezliktin benim en çok bildiğim
Sen sessizliktin benim en sevgili çığlıklarım
Ve sen yüreğimdeki isyandın,
engel olamadığım bastıramadığım ayak diretemediğim
Yüreği yasaklarda sevdiğim

Hayatımın en güzel tesadüfü denizin rengi gökyüzünün mavisi
Yağmur damlalarının toprağa dokunuşuydun sen
öylesine muhtaç damlarınla yaşamaya toprak olurdum ben

EN sevdiğim yasaktın sen yüreği tutuklu kendi sürgün sevdiğim
sevdanın en değerli hali sesinden öpülesi
iki mavi arasında sevdim seni
...



KELEBEK...