hoş geldin karanfil
güne işlenmiş sararmış yaprak gibisin
ellerin sahil boyu sazlık içi dolu katmerli sızı
dudaklarında ufalanmış bayat ekmek kokusu
belli ki içinde biriken toksinleri
atamamışsın

fazla gerginliğe mahal vermemelisin
yaşamın görevi drama yaratmak alışmalısın
oysa annem bize oyunun kurallarını öğretmişti
gecenin karanlığını gündüzün aydınlığı ile çarpıp
içimize doğan ışığın gizini çözmesini öğretmişti
göğe mendil bağlayacak kadar cüretkar
çıkmaz yolları açacak kadar sezgili
korkuları yerinden sökecek
kadar dişli

o l a c a k -tık tık tık

üzgünüm karanfil annem yok gitti
senle ben noktasına virgülüne kadar yorgunuz
düşlerimiz tıka basa hüsran eşelenmiş toprak
sağımız solumuz yaşayan ölüler
her gülümsemeleri
çürük dişler durağı

nereye varsak nereye otursak oradalar
ölüm ve kin kusuyor sapkın solukları
herkes birbirine yürüyor kan ve vahşet yağıyor topraktan
çıldırmış karanlık ne bulduysa ne yakaladıysa
örtmüş üzerlerini göz gözü görmüyor

gel hele sakinleş
otur şuraya istediğimiz ne soralım kendimize
kazasız belasız bir ömür mü yoksa heyecanı tavan yapmış
bizi peşi sıra sürükleyen bir aşk mı
bugün uyumayalım karanfil
kristal yüklü bir geminin ışığında yıldız yarıştıralım
senin yıldızın benimkini geçerse kaygıları kederleri
bakır tavında dövelim

benim yıldızım seninkini geçerse her şeyi boş verelim
elleri yalnızlığa bulaşmış evlerinde uyuyan kimsesizlere
yaşlılara ve hastalara neşeli şarkılar söyleyelim
vokalist olarak mahallenin tüm kedilerini
toplayalım

sonra annem için bir şiir
bizim için bir masal yazalım gündüz kuşlarına verelim
yollar aydınlansın dağlar çiçeklensin asmalar üzümlensin
velhasıl sen bana hep iyi geliyorsun karanfil
bak radyoyu açtım babamın sevdiği türkü çalıyor
uzatıp ayaklarımızı dinleyelim

"Ahlatın başındayım On altı yaşındayım"



...........




ayşe uçar
14102024
10:27