0
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
180
Okunma
hikayeyi ben değil tanrı yazdı
garip anlık hoş gelir yoksa sefer tasında
mahcup bir erzak gibi gizlendik heybelerde
karanlığın renginden sürdük ,gözlerimiz karardı
şafak vakti gecikse bir aydınlık arardık
uyku tutmaz değildi
köy yerinde selası verilmiş meftanın uykusundan
bir tek derin değildi açılırdı perdeler
biraz toprak kokardı yorgundu her beden
yaş aldık ağaçlar gibi
serpilip çoğalırız sandık
kurudu gölgesi gövdemize vuran bütün ağaçlar
tepelerde kaybolmuş yalnız ağaçlar gibi
artık suyu arayan bir kök yok
rüzgara hasret bir yaprak
artık vakit tamam huzurun duasına kıvrılıp yatmak kaldı
