Arkadaşımdı
dostumdu
Ben belki de ilk defa
Güney’e bu kadar yakın
Bu kadar sıcaktım
Mersin’liydi
O gün
Sarı çizgili gömleğim vardı
üzerinde
Babam
Amerikan Pazarı’ndan
almıştı
Başkaları gitmiş olur
gidince
Bir tek sen yakınsın
Uzakta kalınca
diyerek
Çanakkale’li esmer kıza
tutulmuştu
Sevdi mi acaba
bilmiyorum
Tanıştılar
Garipsedi uzun süre
sonrası
Yüreğinde çatalkara
bir acı
Esmer kız
farkedildiğini
Farkettirmeden
Mahcup bir edayla yitip gitti
Ve
Yeşil kentin mevsimsiz bir gününde
Ben gömleğimi lekesiz
Anası
ciğerimi nefessiz aldı
Güney kokuyordu
Dağ gibiydi
Devrilmez
Sanırdım
Devrildi
Üstüme
Gel zaman
Gitme zaman
Yarısı güney’de olan
Mudanya yolunda
bıraktığım yüreğim
Tanışmadı
Garipsemedi
Saati belli belirsiz
Bir zamanda
Farkedilmeden
Koşuyolu’ndan inip
Salacak’ta çay içiyor
Yakın olan
Uzaktakilerle…