Daha çıkmadan tohum
Çiçek kokarken henüz
İnsan oldum olalı beslediğim sevdam
Sarıyor bedenimi
Şair oldum olalı çok şey var yazılacak
Ve mutluluk biliyorum ki
Bedelini ödedi
bindirip sıcak gülüşleri salıncaklara
Çocukların atlı karıncaları şahlanacak
Güneşi selamlayarak

-Eriyor içimde zaman
Çanakkale şehidi mektubu okur gibi...

Sen varken aklımda
Gün gibi aydınlık gecenin içinde yaşıyorum
Eğreti zamanları
Harman olunca günler
Bir bulut takılır ağlara
Kımıldar yüreğim
Sayfayı
Umudu
Yazarak sarsıyor ellerim

-Yarım kalmış bir ezgi gözlerin...

Dün kaç kelime?
Gece kaç harf?
Uyan uyan dedi yavuz düdüğü
Kulaklarımda harp isyanı
Hayal zaptederse geceyi
Düşük yapar bütün rüyalar
Ve bir umut daha ölür dalmadan önce gözler
Umut zaptederse seni
Bil ki zaten ölümdür yarına beslenen sevgi
Karanlıktan korkma
Çünkü ışığa yabancı değil cesaretin...

*Fotoğraf: Cemal Mıhçı
Kadıköy/Karaköy vapuru