Yakın uzak ayırmadan kimseyi
Kırk elekten süzdüm amma geç oldu
Sormayın gönlümde ölen ölene
Tek tek mezar kazdım amma geç oldu

Yardım istemedim çıkıp çalıştım
Son günlerde ihanete alıştım
Bunca sene gam yüküyle dolaştım
Dertlerimi yazdım amma geç oldu

Hep zalımlar beni buldu nedense
Felek bile bana çekti el ense
Aklım da bin soru bin bir vesvese
Bilmeceydi çözdüm amma geç oldu

Yön değilmiş benim yön bildiklerim
Beni uyandırdı son bildiklerim
Kan emen sülükmüş can bildiklerim
Öteledim yozdum amma geç oldu

İçi dışı başkaları terk ettim
Yanlışım olduysa hemen çark ettim
Bire bir yaşadım bunu fark ettim
Şu hayattan bezdim amma geç oldu

En yakınlar hep kaşımda durdular
Kan bağım olanlar beni yordular
Hemi vurup hemde hatır sordular
O oyunu sezdim amma geç oldu

Vicdanlar kuraktı vicdanlar pekti
Ben gibi olanlar çok çile çekti
Her sabah namazı hep seher vakti
Ummanlarda gezdim amma geç oldu

Nere gitsem çıkmazlara girmişim
Boş boşuna ben kemdimi yormuşum
Adam diye boşa değer vermişim
Ben kendime kızdım amma geç oldu

Kul Hızır’ım zar zor bir düzen kurdum
Ben kendi yaramı hep kendim sardım
Sırtımdan vurmuşlar sonradan gördüm
Üstlerini çizdim amma geç oldu
Ben onları çizdim amma geç oldu
*
Nuh Ali Berk
(Kul Hızır)