Ayracı idim ne de olsa duyguların
Bazense zikri bazen denk düşmeyen
Fikrinden dökülen kum taneleri gibi
Alabildiğine zehirli bir iksir

İdrak ettiğimden de öte itiraz ettiğim
Solumda tutuklu o alfabe
Öncem zifir sonram defteri kebir
Aşkla el sıkışıp aşikâr
Yolum düşmüşken aşka
Ve yüreğimin radarına takılı o kırık nota
Arz ettiğim kadar afaki çabamla
İsyanımı sonlandırıp af dilediğim

Yanık teninde gecenin
Yakarışlarımı dillendiren kalemin adeta ney sesi
Huzura biat
Aşka inat
Kordan hecelerle örülü bir lahit
Meali noksan bir cümle hem de alabildiğine devrik:
Ah, bir dingin olsaydı ya gök kubbe…

Yine de saf tuttuğum asalak asal sayılardan
Bir bir nemalandığım
Çatık kaşlarına mevsimin çentikler attığım
Ve işte sonunda atandığım en yüce Makam
Allah şahit yüreğime
Allah bildikten sonra içimi
Ve ruhumun her içimi soğuktan bir şerbet misali
Şaibeli beşerin tasviri
Bense meleklere öykündüğüm şu yürek yarasında
Meylettiğim sonsuzluğun duasına

Duayeni olduğum hüzün tekkem
Müdavimi olduğum secdem
Yamalı göğsümün müridi
Elham yüklü her zerrem
Endamı yitik bir masalda büyüttüğüm iç sesim
Kalemse kirvem
Kale alınmadığı kadar ruhum
Tutuşan
Ve de tutulan nutkum

Ziyadesiyle solgun bir günün
Zafiyet yüklü nefsimin ölgün güdümü
Aş erdiğim kadar mevsimi
Arz ettiğim kadar son nefesimi
Bahşedene yürüdüğüm
Baş başa kaldığım ömrün hükmü

Mental bir kaide
Söküklerimi diken dizelere
Verdiğim kadar komutu
Ve işte ruhumun komuta merkezi
Döngüde saklı iken rehavet
Bir mutluluksa dilediğim olsa bile rivayet
Tutuşan nutkumda saklı dirayet

Azadesi cihanın
Ardıç kuşunun fermanı
Katıksız hicranı
İçime çektiğim bir sevgi arsızı
Temennim o ki:
Mevsimin de gelecektir elbet nihayeti
Aş erdiğim bahara
Aşk dediğim kadar içimde saklı her anıya
Ansızın doğacakmışçasına gün ve gece bir batında…