bak bir eylül daha bitiyor
ve sen hala yoksun
yüreğim sisler içinde
yüreğim dört parça
gözlerimde nem
sabahların serinliği üşütüyor artık

ben seni eylüle benzetirdim
tepeden tırnağa hüzün
dilimde düğüm düğüm sen
yaprak hışırtısı
belki iki dünya arasında
belki de arafta
seni beklemekle geçiyor ömrüm

bu kente sonbahar erken gelir
bir saklambaç oyunu başlar
bazen siyah
bazen gri bulutlar örter güneşi
sen buradan gideli
yine gözlerim eylül kadar sarardı
sanırım yaprak döküyorum
hissiz bir zaman diliminde
sızılarımı kışa sakladım
bir daha sancısını hissetmek için

trajedisidir sanırım eylüllerin
özlem, hüzün ve ayrılıkların ortak mevsimi
omuz verdim mavilikler içindeki yalnızlığıma
dünden kalan
bıkmamış ve usanmamış

söylenmemiş sözlerin hikayesi
bilinmez bir şafağın orta yerinden
hangi zamandan geldiğimizi soran olmadı
ne tarikatına kabul eden aziz
ne kulluğuna tanrı
ne de sabrına sığındığımız eyüp anladı bizi...

25 Eylül 2024