İşte gidiyorum
İşte gidiyorum
Bir sonbahar akşamı
Ve de doğduğum ayda
Sizinle helalleşip öyle gidiyorum
Deli rüzgarların yelken açtığı
Hüznün sarıya boyandığı zaman
Tıpkı ben gibi yalnız
Hayat gibi acımasız
Bırakıp da gidiyorum sorgusuz, sualsiz

Bu kentle vedalaşıyorum
Rüya gibi, ömür gibi
Tanımadan zamanı
Kim bilir belki kelebekten daha kısa
Mavi gökyüzünde bir yıldız
Bir şimşek çaksa
Gökyüzü kinini kussa
Bir de ruhuma işlemiş gibi hayat başa sarsa
Tıpkı ben gibi dilsiz
Bir kuyu gibi dipsiz
Ülkesiz ve kimliksiz

Dün dostum diyenler
Bugün arkamdan diş bileyenlerimmiş
Puşt zulasında fermanımız varmış meğer
Ne elimizden tutanımız oldu
Ne de kapı eşiğinde bekleyenimiz
Hüzün mevsiminde kıyameti yaşar oldum
İçimdeki karanlığa isyan ederek
Tıpkı ben gibi yalnız arafta
Medet umar oldum düşen yaprakta
Bir gül gibi düşmüş toprakta

İşte bu yüzden gidiyorum...

11. Eylül 2024