Can verip de canlara yâr ettiğin
Kulunu çok kıran oldu Yâ Rabbi
Nazargâha eşsiz diyar ettiğin
Gönül yurdum viran oldu Yâ Rabbi


Ağusunu akıttıkça hayra şer
Yaşamaktan bezdiriyor her haber
Üç günlük gül bahçende en muteber
Zakkum, diken deren oldu Yâ Rabbi


Sarsılsak da her ilâhî tokatta
Aşkın yeri bomboş kalmış lugatta
Cahil ’âlim’, cimri ’cömert’ ve hatta;
Edepsizler ’eren’(!) oldu Yâ Rabbi


Dostluk varken tercih edip en zoru
Hep kadere yüklediler kusuru
Kardeşliği, bir nebzecik huzuru
Millete çok gören oldu Yâ Rabbi


Muhabbet, aşk vuruldukça sırtından
Gam tütüyor Yunusların yurdundan
Merhabamın, her selâmın ardından
Mezhebimi soran oldu Yâ Rabbi


Ne nimetin ne de -haşa- payından
Şikâyetim Leheplerin soyundan
Mart neyse de; baharın her ayından
Geçerken kar, boran oldu Yâ Rabbi


Vahdet adlı yâr umarken şafaktan
Güneş bile doğmaz oldu ufuktan
Üstümüze kar yağıyor nifaktan
Âtîme dar kuran oldu Yâ Rabbi


Maya aynı olsa ne ki; farklı tür!
Nemrutların sesi dünden daha gür
Tam yeise yenilirken, çok şükür;
Yetişen hep Kur’an oldu Yâ Rabbi


Kimse ka’le almayınca ağrımı
Sana açtım yine yanık bağrımı
Birlik için yaptığım her çağrımı
Saflığıma veren oldu Yâ Rabbi


Ne hazan ne hüzün kokan gül bahçem
Kan ve zulüm tek sebeb-i dilekçem
Darda kaldım; naçar kalem ve lehçem
Dilimi çok yoran oldu Yâ Rabbi.


Mecit Aktürk


DOST KALEMLERDEN İNCİLER;

onuştukça düştüm kuyu dibine
Çek al kurtar çok muhtacım ipine
Susa susa geldim senin kapına
Her halimi yeren oldu Ya Rabbi.../ ŞİİRLERİN ŞAİRİ...



Tapılıyor mala mülke paraya
Keyfe keder zam yapılır kiraya
Müzminleşen, kapanmayan yaraya
Neşterini vuran oldu Yâ Rabbi....... Şentürk Dursun



Tedrisattan bihaberken rahleler
Fayda vermez; ortama süs hamleler
Olmayacak işe dahi hileler
Alelade karan oldu Yâ Rabbi......./ Tülay S.

*

Kurudu ağacın, dalı yaprağı
Hangi yana baksam, soldu sapsarı
Bir hazandır sarmış sanki toprağı
Sırtımdan çok vuran oldu, Yâ Rabbi.../ Kardelen Çiçeği


Sonsuz teşekkürlerimle.