Yüreğimde sönmeyen yangının tek faili
Hayalim yıkılırken vicdanın neredeydi
Sevdanmış bu dünyanın yalancı tek zaili
Gözyaşım dökülürken vicdanın neredeydi

Sanma ki duyulmadı yolunu şaştıkların
Öyle olur olmaza coşup da taştıkların
Yanına kalmaz elbet haddini aştıkların
Yüz yüze bakılırken vicdanın neredeydi

Yok saydım artık seni uyuduğun mazide
Kalemden düşsen bile kalacaksın yazıda
Her gün bir mezar açıp gömüldüğün kazıda
Yüreğim sökülürken vicdanın neredeydi

Bunca emek boşuna yanında durulmuyor
Ne kadar çabalasam hiç hayra yorulmuyor
Yıkılmış viraneye hal hatır sorulmuyor
Çaresiz çökülürken vicdanın neredeydi

Bulutlar yağmurları sineden attı çoktan
Şimşekle yıldırımı havaya kattı çoktan
Her gün doğan güneşim gün bitti battı çoktan
Ömrümden çekilirken vicdanın neredeydi

08.09.2024
Kudret Merttürk / Berlin