Dursun mu, geçsin mi zaman bilemezsin.
Bazen yıllar acımasızca geçer gider, fark edemezsin.
Bazen de günler, saatler bitmez; sabredemezsin.
İyisi de kötüsü de çığ gibi büyür,
Oturur yüreğine

Söyleyemezsin.

Yaksa da bağrını, acıtsa da canını,
Güldürse de yüzünü, ağlatsa da özünü…
Bulursun elbet derdini de, neşeni de dinleyecek birini;
Ama bulunur mu, gönlülden duyabilecek biri.

Söylersin,

kendine bile anlatamadıklarını, söyleyemediklerini.
Dökersin içinden hesapsızca, fark etmeden.
Kimi alır, iyice savurur seni oradan oraya,
Kimi alır, toparlamak istiyormuş gibi görünür,
dağıtır insafsızca.
Kimi alır, sadece gönlüyle dinler; yürekten anlar, duyar seni.
Yaşadıkların acıtsa da, onlar acıtmaz canını.

Ya sen?

Dinler misin sadece, yoksa duyar mısın beni?
Savurur musun ordan oraya,
Yakıp yıkar mısın insafsızca,
Yoksa toparlar, onarır mısın?
Alır mısın yüreğimde biriktirdiklerimi…

Yoksa,
Sende mi yük olursun yüreğime?
Ben de görmüş olurdum yüreğini,
Söyle,
Sendeki ben, bendeki ben mi?

Kudret MERTTÜRK /BERLİN
15.07.2023