Gitmeyecek gibi tahtı kurmuşsun,
Eşine dostuna benden sormuşsun,
Aklını fikrini boşa yormuşsun,
Arama ne yakın ne de ırağım,
Dünyandan çekildi elim, ayağım.

İçini dışını zehir kusmuşsun,
Bir fırtına gibi esip pusmuşsun,
Haktan konuşurken şimdi susmuşsun,
Dilimden düşürdüm bu son talağım,
Dünyandan çekildi elim, ayağım.

Kalmadı sabrımın tek mihenk taşı,
Yılların yüküyle doldu gözyaşı,
Her bir sözün artık yangının başı,
Ardından kesildi şükür adağım,
Dünyandan çekildi elim, ayağım.

Derdin heybesini sırtıma astım,
Düğüm çözülmeden hayata küstüm,
O kırık köprüye son defa bastım,
Boşuna bekleme gelmez ulağım,
Dünyandan çekildi elim, ayağım.

Bu aşkın keçesi artık taranmaz,
Hangi dili döksen kalbe yaranmaz,
Karanlık kuyuda ışık aranmaz,
Gönlümde vardığım bu son durağım,
Dünyandan çekildi elim, ayağım.

Kudret Merttürk
05.12.2025