KÜSKÜN GÖNLÜM
Yalnızlığın dergâhındayım
Şaşırmışım neden buradayım
Derdim çok büyük bundayım
Küskün gönlümü açmaya geldim

Bir dolunay parladı dergahım üstüne
Hayata küsmüş şu köhne miskine
Bir şeyler anlatıyor şu fani küsküne
Küskün gönlümü açmaya doğmuş

İnsanlara merhem olamadı
Yüce yürekler derman bulamadı
Hayat kaynağından içip kanamadı
Küskün gönlüm içip kanmak ister

Nefis rüzgarına yelken açanlar,
Şımarmışlar şan-şöhret saçanlar
Zoru gördüğünde, dönüp kaçanlar
Küskün gönlüm kalmak ister

İyiliği tutup sarılanlar
Görüp iyiliği darılanlar
Kahrından düşüp bayılanlar
Küskün gönlüm sarılmak ister

Ahlakın içi-dışı boşaldı
Adalet diyenler hep taşlandı
Kötülüğü sırtlayanlar taçlandı
Küskün gönlüm taşlanmak ister

Ahlaksızlar başa seçildi
Haktan-adaletten vazgeçildi
Yaldızlı hayatlar etrafa saçıldı
Küskün gönlüm umuda sarıldı

Hayat karanlık dehlize benzer
Kötülük arsızca aramızda gezer
İyilikler kervanı kötülüğü sezer
Küskün gönlüm kervanı bekler

İnsanların ahvalini yazmayacağım
Defter dar gelir, mürekkep yetersiz
Hokkam kırılıyor, hepten isyankâr
Küskün gönlüm, ay yüzüne yazmak ister
*
Aklımı nasıllarla niçinlerle yoruyorum
Yorgunluğumu alın terimle yoğuruyorum
Küskün gönlüm barışa düş kuruyor
Küskün gönlüm yorulmak ister